Γεώργιος Ανδρεδάκης ή Ανδρεδής                 Χάρης Λέκκας
Σπούδασε ιατρική, δεν βιοπορίστηκε με αυτό αλλά εξάσκησε την ιατρική αφιλοκερδώς. Άριστος Επιστήμονας και Πρόδρομος της ανακάλυψης της Πενικιλίνης, κατά τον Φλέμιγκ. θα μπορούσε να επονομαστεί ο «Μπέρναρ Σω» της επιστημονικής κοινότητας του Ιπποκράτη λόγω της ευφυέστατης ετοιμολογίας του με ατάκες που έμειναν ιστορικές.

Υπήρξε βουλευτής επί σειρά ετών, αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων στην κυβέρνηση Βενιζέλου, πρώτος έπαρχος Αμαρίου.

Πρώτος από δεξιά καθήμενος φαίνεται στην φωτογραφία του Ελληνικού Λαογραφικού και Ιστορικού αρχείου ο Γεώργιος Ανδρεδάκης στην αναμνηστική φωτογραφία των Κρητικών βουλευτών της ‘Α αναθεωρητικής βουλής.

Σαν πολιτικός παθιασμένος με τα θέματα του τόπου του και άξιος εθνοπατέρας. Ο Γεώργιος Ανδρεδάκης διέγραψε λαμπρή πολιτική καριέρα πλάι στο Βενιζέλο κι υπηρέτησε με ανιδιοτέλεια τον τόπο του. Δεν απέκτησε ποτέ περιουσία. Κι έμεινε τόσο πτωχός που μέχρι το 1933 που πέθανε τον συντηρούσε διακριτικά ο φίλος του Ελευθέριος Βενιζέλος για να μην προσκρούσει στην παροιμιώδη περηφάνια του. Σημασία έχει πως άφησε μνήμη αγαθή έντιμου πολιτικού, γιατί ανήκε πραγματικά στην κατηγορία των πολιτικών εκείνων που έδιναν κύρος στο ελληνικό κοινοβούλιο προκαλώντας βαθύτατο σεβασμό στους ψηφοφόρους τους.

Εμμανουήλ Σαρμάνης, ο ευεργέτης Αμαριώτης Χάρης Λέκκας

Ο Εμμανουήλ Σαρμάνης δίκαια θεωρείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς ευπατρίδεις καθώς χάρη στην ανιδιοτελή προσφορά του έγιναν σημαντικά έργα στο Φουρφουρά και όχι μόνο.
Γεννήθηκε το 1892 μέσα σε αγροτοκτηνοτροφική οικογένεια και αγάπησε τον τόπο του πολύ. Είχε έφεση στα γράμματα και η οικογένεια του αντίθετα από τις πρακτικές εκείνων των χρόνων δεν του στέρησε την ευκαιρία στη μόρφωση. Στο δημοτικό σχολείο του Φουρφουρά έμαθε τα πρώτα του γράμματα και ολοκλήρωσε την εκπαίδευση του στο Ελληνικό σχολείο στο Μοναστηράκι.
Σε ηλικία μόλις 13 ετών αναζητά την τύχη του στο Κάιρο και στη συνέχεια στην Τανζανία όπου αναλαμβάνει την κατασκευή δημόσιων έργων. Συνεργάζεται με τον Αμαριώτη Μανώλη Λέκκα και δημιουργούν μαζί καλλιέργειες που τους αποφέρουν αρκετά χρήματα. Η κρίση του 1932 ήταν ένα καταστροφικό οικονομικά χτύπημα αλλά δεν τα παρατά. Με κόπο δημιουργεί σχοινόκτημα σε μία άγρια έκταση και γίνεται πάμπλουτος.
Το 1963 όμως, έχοντας επενδύσει αρκετά χρήματα στην Ελλάδα και παρά τα πλούτη που αποκομίζει στην Τανζανία αποφασίζει να εγκαταλείψει σχεδόν τη μισή του περιουσία και να εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα.
Αρκετούς μήνες τους περνούσε στο πολυαγαπημένο του χωριό. Ανέλαβε έργα οδοποιίας, ίδρευσης, κτίστηκαν ξωκλήσια, το γυμνάσιο, δύο οικοτροφεία και ανακαινίστηκε ο Ιερός ναός Αγίου Γεωργίου.
Οι επενδύσεις του στην Ελλάδα είχε φροντίσει να προσφέρουν στην φοιτητική εστία της Αθήνας και στο δημοτικό τότε νοσοκομείο Ρεθύμνου.